การอ่านบทความเรื่อง ชีวิตกับเวลา
ที่มา:www.Romyenchurch.org
โดย:ศจ.ดร.วีรชัย โกแวร์
โดย:ศจ.ดร.วีรชัย โกแวร์
ชีวิตของเราผูกติดกับเวลา เวลาไม่มีวันสิ้นสุด แต่มนุษย์ในมิติของกายภาพมีความจำกัด เริ่มแรก มนุษย์เรียนรู้การนับเวลาเริ่มต้นจากดวงอาทิตย์ตกจนถึงดวงอาทิตย์ขึ้นเป็นหนึ่งวันของโลกนั้นหมายถึงการแยกให้เป็นเวลาที่เรียกว่า “กลางวัน” และ “กลางคืน” ต่อมาได้มีการแบ่งเวลาเป็นปี เดือน สัปดาห์ วัน ชั่วโมง นาที วินาทีและเสี้ยววินาที
เวลาเข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตของเราคือ ชีวิตของเราผูกพันกับการโคจรของโลก การเกิดและการดับของชีวิตถูกนับเป็นวันว่าอายุยืนหรืออายุสั้น อีกทั้งการทำงานของเราก็ถูกกำหนดโดยวันและเวลา
ความจริงที่มนุษย์พึงตระหนักและต้องเตือนตนเองเสมอว่าวันดับของชีวิตทางกายภาพ สามารถเกิดขึ้นได้ทุกเวลาด้วยเหตุต่างๆ กัน ฉะนั้นทุกคนจะต้องทำให้ชีวิตของตนในโลกนี้ไม่ว่าจะยาวหรือสั้นจะต้องทำให้ผลของชีวิตออกมาดีที่สุด ความจริงอีกประการหนึ่งคือ ชีวิตในโลกนี้เราอยู่ไม่นานและเวลาที่น้อยนิดเมื่อเปรียบเทียบกับชีวิตอมตะนิรันดร์นั้นผ่านไปเร็วมากๆ
เราจะต้องทำอย่างไรกับชีวิตเกี่ยวกับสัจธรรมแห่งชีวิตที่ได้กล่าวมาแล้ว
ในความคิดของดิฉันเวลาเป็นตัวกระตุ้นให้เราใช้ชีวิตบนโลกนี้ และเราก็ยังตระหนักอยู่เสมอว่า ความตายกำลังรอเราอยู่ เวลาจึงเป็นเสมือนเครื่องเตือนใจให้เราตระหนักอยู่เสมอว่า หลังจากชีวิตทางกายภาพแตกดับ ก็ยังคงมีเวลาเบื้องหลังความตายรออยู่ตามหลักศาสนา ที่แต่ละศาสนาได้สอนไว้ว่า ชีวิตหลังความตายมีจิง และสอนเหมือนกันว่าแต่ละคนจะต้องรับผลแห่งชีวิตดีหรือชั่วหลังความตาย ส่วนรายละเดียดแต่ละศาสนาอาจสอนต่างกัน ผู้ที่มีความเชื่อเช่นนี้จะระมัดระวังการใช้ชีวิตบนโลกด้วยการสะสมคุณงามความดีไว้ให้มากที่สุด หลีกเลี่ยงการกระทำผิดศีลธรรมอันดีหรือที่เรียกว่า ”ทำบาป” และดิฉันยังคิดอีกว่า เวลาสอนให้คนใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาด เพราะเรารู้ดีว่าชีวิตของมนุษย์นั้นสั้นนัก ฉะนั้นแต่ละคนจะต้องมีวัตถุประสงค์และเป้าหมายชีวิตที่ชัดเจนและสร้างสรรค์ เราจะต้องบริหารจัดการชีวิตในการใช้เงิน ใช้ความคิด ใช้แรงงาน แต่ละช่วงเวลาให้คุ้มค่าที่สุด สามารถนำความสุขสดชื่นมาสู่ชีวิตไม่ว่าด้านการงาน ครอบครัว ตัวเอง และศาสนกิจที่มีความเกี่ยวข้องอยู่ อย่าพลัดวันประกันพรุ่ง อย่าผลาญชีวิต อย่าปล่อยชีวิตให้ไหลไปตามกระแสแห่งความอยาก ใช้ชีวิตที่ไม่รู้ว่าจะแตกดับเมื่อใดของเราให้เป็นประโยชน์มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามทำวันนี้ให้ดีที่สุดเพื่อต่อยอดให้กับวันพรุ่งนี้ของชีวิต
ในความคิดของดิฉันเวลาเป็นตัวกระตุ้นให้เราใช้ชีวิตบนโลกนี้ และเราก็ยังตระหนักอยู่เสมอว่า ความตายกำลังรอเราอยู่ เวลาจึงเป็นเสมือนเครื่องเตือนใจให้เราตระหนักอยู่เสมอว่า หลังจากชีวิตทางกายภาพแตกดับ ก็ยังคงมีเวลาเบื้องหลังความตายรออยู่ตามหลักศาสนา ที่แต่ละศาสนาได้สอนไว้ว่า ชีวิตหลังความตายมีจิง และสอนเหมือนกันว่าแต่ละคนจะต้องรับผลแห่งชีวิตดีหรือชั่วหลังความตาย ส่วนรายละเดียดแต่ละศาสนาอาจสอนต่างกัน ผู้ที่มีความเชื่อเช่นนี้จะระมัดระวังการใช้ชีวิตบนโลกด้วยการสะสมคุณงามความดีไว้ให้มากที่สุด หลีกเลี่ยงการกระทำผิดศีลธรรมอันดีหรือที่เรียกว่า ”ทำบาป” และดิฉันยังคิดอีกว่า เวลาสอนให้คนใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาด เพราะเรารู้ดีว่าชีวิตของมนุษย์นั้นสั้นนัก ฉะนั้นแต่ละคนจะต้องมีวัตถุประสงค์และเป้าหมายชีวิตที่ชัดเจนและสร้างสรรค์ เราจะต้องบริหารจัดการชีวิตในการใช้เงิน ใช้ความคิด ใช้แรงงาน แต่ละช่วงเวลาให้คุ้มค่าที่สุด สามารถนำความสุขสดชื่นมาสู่ชีวิตไม่ว่าด้านการงาน ครอบครัว ตัวเอง และศาสนกิจที่มีความเกี่ยวข้องอยู่ อย่าพลัดวันประกันพรุ่ง อย่าผลาญชีวิต อย่าปล่อยชีวิตให้ไหลไปตามกระแสแห่งความอยาก ใช้ชีวิตที่ไม่รู้ว่าจะแตกดับเมื่อใดของเราให้เป็นประโยชน์มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามทำวันนี้ให้ดีที่สุดเพื่อต่อยอดให้กับวันพรุ่งนี้ของชีวิต
"ชีวิตของเราไม่แน่ ไม่นอน การที่เราจะกระทำอะไรก็ตามที่เป็นความดี เราควรที่จะรีบทำก่อนที่มันจะสายเกินไป"
นางสาวไฮฟาต มิตยา รหัสนิสิต601031443
คณะศึกษาศาสตร์ วิชาเอกภาษาไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น